Supermarket ''Champion''

Gość

Wstała i podbiegła do dwójki kotów. Usiadła na przeciwko nich
- Jestem Artemis - powiedziała i skinęła głową.

Sansual Samier

Obraz w głowie zaczął się przejaśniać. W końcu zobaczył Ane i obcą kotkę schylające się nad nim.
Wtem skoczył na równe nogi!
- Wszystko słyszałem! Nabijasz się ze-e mnie? - Zaczął dziwnie majtać ciałem w prawo i lewo. W końcu pacnął na ziemie.
- O jak ja kocham te gwiazdki tam na słupie.

Anamitra

Nie mogła wytrzymać, była pewna, że upadnie, zacznie się tarzać, ale powstrzymała się. Zasłoniła pysk łapą.
- Nie! Ja? Skąd! - miauknęła udając niewiniątko
- Nic na to nie poradzę, że wyglądasz komicznie! - Spuściła łeb by ukryć śmiech.

Gość

Spojrzała na Ferę i przechyliła łepek, ze zdziwieniem.. po chwili jednak.. ledwo powstrzymała śmiech. Aczkolwiek, nie było widać żadnych emocji na jej pyszczku, poza zdziwieniem.

Sansual Samier

Wreszcie wstał.
- Dobra, to nie jest śmieszne! Jak myślicie, czy jak się wali o drzewo czy coś tam w głowę, to się trza śmiać?! Żadnego współczucia.
Naburmuszył się. Prychnął też na koniec obrażony i skierował się w dal. Czyli prosto przed siebie.
Mogło to wyglądać dziwnie, bo nadal idąc majtał ciałem na lewo i prawo. Z wielkim trudem wskoczył na murek. Usiadł.
Chciał być sam, w ciszy.
Zapatrzył się w niebo, jak to Fera...

//Ana, Art wie jak się nazywam, bo Ana (kot) mówił na mnie Feruś. Zobacz sobie wstecz.//

Anamitra

Trochę się wyciszyła. Przestała się chichrać, spoważniała.
- No już już Fera nie obrażaj się. To tylko żarty.
Patrzyła przez dłuższy czas na oddalającego się kolegę. Chciała załagodzić sytuację.
- Dobra rozumiem. Nie lubisz jak się z Ciebie ktoś śmieje, więc przestaniemy.

Gość

- Ja się nie śmiałam - powiedziała spokojnie i znów ułożyła się na ziemi. Wpatrywała się znudzonym wzrokiem to w Ferę, to w tą drugą kocicę..

Sansual Samier

Ale on już tego nie słyszał. Teraz oglądał sobie pustkę, go otaczającą... Oczywiście w wyobraźni.
Posiedzi chwilkę w spokoju, a potem pójdzie się rozerwać! O tak! To najbardziej uwielbiał. Tylko było najgorsze to, że musiał robić to sam, bo Alphie nie wypada...

Anamitra

Obojętnym wzrokiem spojrzała na samicę.
- Ja już zamknęłam pysk, przestałam się nabijać.
- Gdzie uciekasz? - zapytała kota. Najwyraźniej była ciekawa dokąd idzie, no i chciała oczywiście pójść za nim. Taki miała charakter. Podreptała szybciej za Ferą, zaczęła biec. Aż w końcu wskoczyła mu na grzbiet.
- Juupi! Pa ta taj! - krzyknęła

Gość

Spojrzała zdziwiona na koty i przechyliła łebek, znowu ze zdziwieniem.

Sansual Samier

Roześmiał się, zatrzymał i powoli zrzucał Ane.
- Haha! Czy ty przypadkiem nie upadłaś na głowę? - przerywał szczerym śmianiem.
Widział, że z Aną może pobrykać, bo chyba ona powagę ma w nosie.
- Chodź ze mną Ana.
Wybiegł gdzieś w krzaki.

//krótko mówiąc z tematu Mruga

//

2//Nie obraź się Art, że cię opuszczamy! Możesz zawitać do swojego Aphy Hyhy

//

Anamitra

- Extra! Spadamy! Zadowolona i roześmiana pobiegła za kolegą.

Gość

Jak drzwi były otwarte,bo ktoś wchodził do sklepu to szybko przez nie przeszłem. Poszłem do stoiska gdzie jest nabiał,udało mi się przedziurawić karton mleka i trochę wypiłem,lecz jak ochroniarz mnie zauważył to szybko uciekłem,ponieważ drzwi były otwarte udało mi się zwiać.

Używamy czasu przeszłego ale jako narrator czyli nie : ''poszłem'' tylko ''porzedł''

SWN

Regulamin! Jeśli zdarzy ci się to jeszcze raz dostaniesz ostrzeżenie!
PS: Co znaczy SWN?
Sansual Samier (kiedyś Fera, i jestem bezlitosna Kijem go!

) xD

SWN - znaczy Siła, Wiara, Nadzieja - Anamitra

Raija

Wbiegła...
Planowała to już wcześniej, aczkolwiek nie miała na to czasu i chęci.
Zaczaiła się od strony magazynu. Jeden z pracowników wychodził przez tylne drzwi i na jej szczęście zostawił je niedomkniętne.
- To moja szansa. - pomyślała i dziarsko ruszyła przed siebie.
Weszła do wielkiego magazynu i zaczeła rozglądać się za jakimś mięskiem.
Wywęszyła je i pobiegła w jego poszukiwaniu. Była akurat przerwa obiadowa, więc nikt się nie kręcił. Zanalazła świeżego kurczaka, porwała go i zaczeła biec ku wyjściu. Na szczęście nikt nie zamknoł na nią drzwi. Wybiegała już z magazynu ale, nagle ktoś zawołał:
- Cholera! Ten przeklęty kot ukradł kurczaka! - to był jeden z pracowników.
Raija jednak nie przejmowała się tym, bo była już na tyle daleko, że nikt nie mógł jej dogonić.
Zadowolona z siebie, trzymając łup w zębach pobiegła na pobliskie pole i tam zajeła się zdobyczą.
Gdy skończyła posilek oblizała sie i wybiegła.