Dworzec główny [wyprawa]

Sansual Samier

Wszedł na dworzec truchtając. Była noc i mniej ludzi kręciło się niecierpliwie.
Syknął przez zęby co było podobne do gwizdnięcia. Miało to oznaczać zachętę do pójścia za nim. Machnął porozumiewawczo ogonem, poruszył zdenerwowany nosem i ostrymi wąsikami. Usiadł czekając na resztę.

// Można się jeszcze zapisywać i dodawać punkty do programu. Zachęcam! Wyprawa może trwać. //

Każdy na początek - zapisany - +20 pkt doświadczenia!

Raija

Weszła lekko na dworzec. Postawiła uszy na sztorc i spojrzała kątem oka na Alphę.
- Raija Alatalo - przedstawiła się i wbiła wzrok w puste, zniszczone tory.

Abigal

Czarna kotka jeszcze lekko pobrudzona krwią szła wolno w kierunku zebranych. Omiotła spojrzeniem zebrane koty - Witam

Sansual Samier

- Witam - szepnął - Samier, Sansual Samier - powiedział jeszcze ciszej.
Spojrzał spod oka na Raiję.
- Stado? - spytał po chwili i szybko odwrócił wzrok za siebie.

Abi, masz levca Wesoly

napisz se

Raija

- Wiecznej przygody. - rzuciła pośpiesznie w kierunku Sansual Samier.
Właśnie nadjeżdżał pociąg... Zagwizdał głucho kilka razy i zatrzymał się na dworcu.
Widocznie był to już dzisiaj ostatni, bo wszyscy ludzie, którzy stali na dworcu do niego wsiedli.
Koty zostały, więc same.

Abigal

Spojrzała w stronę ludzi,na jej pyszczku pojawił się lekki grymas - Mego imienia nie musicie znać

Sansual Samier

Fera odprowadził odjeżdżający pociąg.
- Zaraz konduktor przyjdzie sprawdzić co z pociągiem. Schowajmy się pod tymi ruszającymi schodami. - zauważył Sa.
Obok kotów przeleciał tłusty, najedzony szczur. Wolny, bo chyba właśnie coś zjadł. Każdy kot oblizywałby się teraz ze smaku. Ruszył wąsikami.
- Łapać go! Zdążymy przed konduktorem - rzekł bezbarwnym głosem.
Siedział nadal pod schodami i czekał na reakcję Raiji - przywódcę myśliwych.
- A ty... - powiedział do czarnej kotki z szarymi oczami - nazywasz się Abigal - powiedział nagle i niespodziewanie nie patrząc na osobę do której mówił.

Raija

Była szybka, zawsze szybsza od innych.
Poleciała, więc na ślepo za szczurem.
Dogoniła go, ale ten zaczął się stawiać.
Rozpoczęła się szarpanina, ale pokonała go.
Przegryzła mu gardło i z łupem w pysku schowała się pod schodami.
Położyła szczura w kącie. Krew ściekała jej po pysku.
Mruknęła coś do kotów i usiadła obok swej zdobyczy.

Sansual Samier

- Nie jedz - powiedział cicho ale stanowczo.
Cały czas jego twarz nie zmieniała wyrazu, bez uczucia i jakikolwiek emocji. Siedział po prostu i patrzył w szyny czekając na resztą.
Schylił się, przysunął pysk do leżącego szczura. Wziął głęboki wdech. Potem gwałtownie się podniósł, otrząsając. Znów schylając, liznął świeżą krew szczura. Chwilę pozostał w takiej pozycji.
- Szczur jest chory. - odrzekł zapoznawcze ze smakiem i zapachem stworzenia. Wyrzuć go na szyny.

+10 PD Raija

Raija

Powąchała szczura dokładniej.
- Rzeczywiście. - odpowiedziała.
Działała szybko, instynktownie.
Nie zwracała uwagi na takie szczegóły.
Wzięła szczura i wyrzuciła ścierwo na tory.
Oblizała pysk, krew zdążyła już zakrzepnąć i skleiła czarną sierść wokół pyska kocicy.

Sansual Samier

Na dworcu pojawił się ubrany w mundur konduktor. Przechadzał się po holu z założonymi z tyłu rękami. Sansual przyszedł do niego i zaczął łasić się.
- Idźcie za tą ławkę.
Kot zaciągnął konduktora poza peron.

Raija

Przekrzywiła łeb pytająco, ale zrobiła co kazał.

Sansual Samier

Wrócił.
- To już.
Na peron wkroczył jakiś inny kot. Zakradł się za Raije...
- Rai...!
...i rzucił się na nią. Sa pobiegł i zepchnął kota. Ten znów rzucił się na kotkę.

Abigal

Nieobecnym wzrokiem wpatrywałam się w szyny

Raija

Zasyczała głośno...
Rzuciła się na kota, który ośmielił się ją zaatakować.
Przewróciła go i powiedziała głosem przesiąkniętym jadem.
- Zapłacisz mi za to. Zapłacisz za to życiem.
Wpadła w szał... Zaczęła drapać kota do krwi, wydrapała mu oko.
Kleista ciecz wypłynęła mu z oka.
Zaśmiała się szyderczo.
Był szarobury, wychudzony i widocznie życie mu nie miłe.
Kot jęknął z bólu i zadrapał jej policzek, ale to tylko podsyciło jej nienawiść.
- Jak śmiesz? - spytała z drwiną w głosie i rzuciła mu się do gardła.
Była zaślepiona nienawiścią i wściekłością.
Trysnęła krew... wszystko wokół było ubrudzone krwią.
Ona cała była we krwi.
Kot padł... Raija zaśmiała się nikczemnie i spojrzała na Samier.