Dworzec główny [wyprawa]

Raija

Zrobiła jak powiedziała jej kotka.
- Trzeba iść dalej. - stwierdziła i dziarsko ruszyła przed siebie.
Nagle po lewej stronie dostrzegła stare, drewniane drzwi.
Posłała Abigal pytające spojrzenie i przekrzywiła nieco łeb.

Wolf

Obok drzwi pojawił się cien. Po chwili dalo sie ujrzec kotke.
- moge sie przylaczyc - zapytala - nie moglam znalezc tej wyprawy
Wolf usiadla i patrzyla ma zgromadzonych.

Czarna Perła

Po chwili od przybycia Wolf z tyłu za kotami zabrzmiał odgłos łap. Po chwili przed drzwi przybiegł Czarna Perła. Lekko zdyszany usiadł z tyłu i łapał dech.
- Wybaczcie mi spóźnienie - wydyszał - moja przyjaciółka WOLF - spojrzał na nią wymownie - źle podała mi miejsce akcji. !
Gdy kot odsapnął spojrzał na drzwi pytającym wzrokiem.
- A tak właściwie co tam jest. ??

Raija

Westchnęła tylko i wywróciła oczami.

Sansual Samier

Drzwi pod wpływem przeciągu lekko zaskrzypiały. Otworzyły się tak by można było zobaczyć miłe, żółte światło żarówki przywieszonej na kablu. W małym, ciemnym pomieszczeniu, bo i tak żarówka nie dawała zbyt wiele światła, stał stary drewniany stół, a przy nim dwie skrzynie. Graty były większością mebli - oprócz nich w kącie stała mała komódka, a na wprost drzwi w ziemi ktoś zrobił wgłębienie, posługujące za półkę. W głębieniu stało kilka dużych zgniłych ksiąg, atrament w dużym szklanym pudełku oraz złamane pióro. Smród dochodzący z pokoju był odurzający i nieprzyjemny, odstraszał kotów. Nie było ścian, lecz skały i gdzieniegdzie sama ziemia, w każdym momencie możliwa zawalenia.
Drzwi nagle gwałtownie otworzyły się na oścież, uderzając Wolf w plecy. Drzwi pod wpływem twardych kocich kości wyłamał się i górna część wypadła z zawiasów. Teraz niebezpiecznie poruszały się w tą i z powrotem. Wszystkie koty czuły obrzydliwy odór. Zauważyły, że po prawej stronie widnieją małe, jak na człowieka, drzwi.

Abigal

Abigal cofnęła się gwałtownie słysząc trzask drewna, podeszła do Wolf - Nic ci nie jest? - spytała z grymasem, nie czekając na odpowiedź podeszła do drzwiczek po prawej stronie i próbowała je otworzyć.

Sansual Samier

Drzwi jednak były zamknięte po to by ich nie otworzyć i Abigal nie udało się tego zrobić. Zza drzwi dochodził dziwny dźwięk. Coś jakby woda leciała z kranu.
Abigal niechcący nadepnęła łapą na coś twardego, co rozleciało się pod jej naciskiem.
Szkielet.
Teraz wiadomo skąd ten smród. Kościotrupowi odpadła głowa i zatrzymała się przed łapami Raiji. Dolna szczęka po drodze odpadła i leżała teraz pod stołem. Zęby, jednak mocno trzymały się szczęk. Człowiek był duży i chudy. Ubranie częściowo się rozłożyło. Szkielet bez głowy siedział na ziemi koło drzwi bez klamki. Abi poczuła ostry odór. Jak na koci nos, nie było to dobre. Mogło osłabić jej węch.
Szkielet trzymał jakby trzymał coś w ręce, miał ściśniętą, a środku był sam czarny proch.

Abigal

Otrząsnęła łapę z obrzydzenia - Blee - otrząsnęła się jeszcze i odeszła od szkieletu przed drzwi,patrząc na nie cały czas kotka weszła ostrożnie do środka

Wolf

Wolf otrząsnęła się.
-Tssia. Przeżyję...
Weszła za Abigal. Jej ślepia od razu przywykły do światła. Kotka wskoczyła na wydrążoną w ścianie półkę. Patrząc z obrzydzeniem na zwłoki.
- Ciekawe co się z nim stało...- mruknęła
Machając ogonem kotka zrzuciła atrament który rozbił się na drobny mak a ze środka wypłunął tusz. Na wszelki wypadek Wolf zeskoczyła z pułki i zaczęła się rozglądać.

Sansual Samier

Za tajemniczymi drzwiami, zaraz po stłuczeniu, rozległ się gwałtowny trzask. Czyżby ktoś zamieszkiwał to okropne miejsce? Znowu koty usłyszały śmiech i słowa starca: "Ohohoho! Coś mi słuch na starość psikusy robi...!" Następnie głuche kroki... te znów przytłumiło stukanie szkła. Następnie trzask i cisza... Ziemia lekko zadrżała. Potem tę ciszę rozerwał niepohamowany krzyk kobiety i płacz dziecka. Coś złego się działo w tych ruinach mieszkania.
Nagle drzwi roztrzaskały się, a z nich wyszła przerażona kobiet i biegła do wyjścia.

Abigal

Schowała się pod stół nasłuchując,nie widziała zdarzania ale przypuszczała co się mogło stać - kolejny złe zdarzenie w moim życiu - wymamrotała do siebie,licząc w myślach ile już przygód przeżyła.Między innymi wspominała zabicie matki,dawnych przyjaciół oraz wrogów - ile tego było - podsumowała "Ciekawe co się stało z człowiekiem którego śmiałam nazywać panem" przemknęło jej przez myśl

Sansual Samier

Zaraz po niej biegło rozpłakane dziecko. Miało jakieś 5-7 lat. Potknęło się jednak i uderzyło głową o skałę. Nie miało siły by się podnieś, nie miało siły by wołać o pomoc... albo się tego bało. Zamknęło oczy i znieruchomiało - możliwe, że nie żyje lub straciło przytomność. Ten harmider, wrzask, trzaski, strzały dobiegające z drugiego pomieszczenia przyprawiało o gęsią skórkę. Musiało tam być parę kobiet i mężczyzn, jedyne dziecko właśnie leżało prze kotami.
Kobieta, która przebiegła była bardzo zmizerowana. Pot i krew kleiły jej czarne loczki. Dziecko miało duże niebieskie oczy i blond włosy. To musiało być stworzenie płci męskiej, jak to mówią ludzie. Miał jeansy, lecz podarte i brudne, barwa byłaby czarna gdyby nie krew. Dziecko było bose i pokrwawiło sobie stopy od drzazg. Przypominało... pana Abigal, ale było tylko podobne - nie takie same.
Chłopak otworzył oczy do stopnia mrużenia i zatrzymal je na Czarnej Perle. Potem znów zamknął. Nie mógł nawet ruszyć mięśniem twarzy, by pokazać niemałe zdziwienie.

// Wolf, Abi (za to że jakoś się ruszacie i podkręcacie akcje): 5 PD //

Abigal

Abigal podeszła niepewnie do dziecka "może wyrośnie z niego coś porządniejszego,chociaż? niby czemu miałabym mu pomagać" rozmyślała wymachując wolno ogonem i uważnie nasłuchując co się wokół działo.Dziecko jak zauważyła było podobne do jej pana - nędzny pomiot - prychnęła

Czarna Perła

Perła podszedł do dziecka i zaczął je obwąchiwać. Pachniało dymem i krwią. Zmarszczył pysk. To stworzenie wyglądało tak okropnie, że żal mu go było. Zaczął się o niego ocierać. Poczuł, że dziecko otwiera oczy. I spojrzał na niego.
- Jestem ciekaw, co tam się dzieje - mruknął - Abigal. ?? Mogłabyś mi pomóc. ?? Trzeba go przebudzić. !

Wolf

- Ja ci pomogę. ! - powiedziała Wolf - Ludzki świat schodzi na psy... a mówią, że to zwierzęta mają źle.
Wolf podbiegła po wiadro z wodą i przesunęła je pyskiem w stronę chłopca. Po chwili włożyła tam ogon.
- Brr. ! -zjeżyła się - zimna...
Kotka mokrym ogonem zaczęła przecierać czoło chłopca. Co chwilę moczyła ogon w wodzie z nadzieją, że chłopak się ocknie.