Dworzec główny [wyprawa]

Abigal

Kilka kotów już się rozeszło,a Abigal spojrzała na odjeżdżający pociąg gdy ten już odjechał wskoczyła na tory idąc ich środkiem,nie musiała długo czekać i ona coś znalazła a mianowicie był to stary i dziwny posążek przedstawiający ... no właśnie co? Abigal nie mogła zidentyfikować co ów posążek przedstawiał.Wzięła w pyszczek figure i wyskoczyła z torów.

Sansual Samier

Rozejrzał się. Nie chciało mu się czekać. Więc miauczał ile wlezie i najgłośniej jak tylko mógł. Potem znów się rozejrzał wypatrując znanych sobie kotów.

// A mi ile dacie PD? ;3 //

Raija

Przybiegła, zauważyła Samiera.
Miauczał tak głośno, że nawet głuchy by usłyszał.
Podbiegła bliżej kocura z dumną miną i rzuciła mu butelkę pod łapy.
- A Wy co znaleźliście? - spytała.

//Hmm, za takie znalezisko to 20 PD

Abigal

Abigal postawiła posążek ostrożnie na ziemi - ja coś takiego znalazłam leżało na torach to chyba jakiś posążek

Raija

Przyjrzała się tajemniczemu znalezisku Abigal.
- To może być jakaś ważna wskazówka. - stwierdziła krótko i rozłożyła swoją mapę, pokazując ją w całej okazałości kotom.

Sansual Samier

Uważnie obserwował oba przedmioty i co chwila z przejęciem spoglądał na schody.
- Bardzo ciekawa. A co to takiego znaczy? - wskazał łapką duży posążek narysowany na mapie - Trochę podobny do tego Abigal... A ten czarny punkt wygląda jak... wejście... Wiem! To mapa podziemia!
Wypiął się dumnie i zamruczał zadowolony. Spojrzał zdecydowanie na Abi i Rai następnie na jakby nieobecną reszte.

// Wielkie dzięki, Rai! Zaraz sobie wpisze. Wesoly

A, Abi: +5 PD //

Raija

- To schodzimy? - spytała.
- Do diabła z resztą, jak się nie orientują to ich sprawa. - rzuciła ostro.

Sansual Samier

- Myślę, że tak. Weście wszystko do pyska i ruszamy na podróż życia! - zakrzyknął ostatnie zdanie i ruszył dziarsko naprzód, czyli w ciemność podziemi! Postąpił jeden krok na stopień a od razu przeszedł go zimny dreszcz...

Raija

- Podróż życia... - powiedziała cicho z kpiną w głosie.
- Nie takie rzeczy przeżywałam. - powiedziała do Samiera.
Wyprzedziła go, jej łapki dotykały nieznanego zimnego podłoża.
Nic nie widziała - tylko ciemność, ale nie bała się.
Nagle w mroku ukazała się wielka, czerwona para oczu...
Odruchowo się w pierwszej chwili cofnęła.
Owa postać zapaliła pochodnię... Teraz mogła zobaczyć ją w pełnej krasie.
Przypominała psa, kota, szczura i bóg wie co jeszcze.
Istota zaśmiała się szyderczo.
- Kim jesteś? - wysyczała Raija przez zęby.

Sansual Samier

// Raija, nie decydujesz co się dzieję na wyprawie. Za mistrza gry uchodzę ja, więc na przyszłość bez takich, okey? //

Spojrzał na Raije jak na idiotkę. Bodniósł prawą brew i zdziwił się bezmyślności kota.
- Ja myślę, że ta będzie jedną z twoich najciekawszych... - tylko bąknął. Ta wypowiedź była tylko malutkim streszczeniem tego co się działo w jego głowie. Dużo myśli miętoliło się i nachodził na siebie, co dawało zupełne bezsensowne myśli. Jednym z nich było, że koty tak po prostu wycofały się z jednej z ciekawszych podróży Samiera.
- Nawet nie pytaj jak ma na imię! - i mówiąc te słowa skoczył na stworzenie i przygryzł mu szyję. Nie zabił, ale na pewno zwierze odczuwało duży ból.

Raija

Zwierzę zaczęło charczeć, coraz głośniej i głośniej.
Doskoczyło do kocicy i wymamrotało:
- Żeby pójść dalej musicie mnie pokonać.
- Pokonać powiadasz? - odpowiedziała mu złośliwie.
- W takim razie patrz i ucz się, nędzny szczurze! - krzyknęła i rzuciła się na niego.
Gryzła na oślep, najpierw po brzuchu, potem po łapach, aż w końcu jej ostre zęby zatopiły się w szyi bezwartościowego ścierwa.
- Dalej Ci tak wesoło? - wysyczała?
- A może inaczej? Powiesz mi gdzie jest skarb? - spytała
- Nigdy! - ostatkiem sił wychrypiało zwierzę.
- W takim razie... Nie możesz nam przeszkadzać! - powiedziała i przegryzła tętnicę.
Krew polała się pokaźnym strumieniem...
Zwierze padło.

// Ja muszę spadać PAAA Wesoly

Abigal

A Abi czekała sobie aż wymordują bestie na zewnątrz.Gdy zobaczyła krew wzięła posążek i dołączyła do kotów bez słowa.

Raija

Skinęła głową w stronę Abigal.
Rozłożyła mapę i bardzo dokładnie ją studiowała.
Po chwili odrzekła.
- Myślę, że ten posążek, jest metą naszej podróży. - stwierdziła.
- Tak zwanym skarbem. - dopełniła swą wypowiedź i wyprostowała dumnie grzbiet.

Sansual Samier

- Może... - mruknął tylko i zerknął z niechęcią na mapę. Chodził zatroskany i zdenerwowany.
- Kto to był? A jeśli jest ich więcej?

Raija

- Jeśli jest ich więcej, to... To sobie poradzimy. - odrzekła bezbarwnie i ucięła temat.
- A teraz... Skupmy się na mapie. - powiedziała i spojrzała znacząco na Samiera
- Więc, tak... Ja uważam, że powinniśmy iść w prawo. - powiedziała i wskazała łapą na rozwidlenie dróg.
- Tak wynika przynajmniej z tego skrawka papieru. - wymamrotała i westchnęła cicho.