Dworzec główny [wyprawa]

Raija

Ojciec... To słowo trafiło ją jak piorun.
- Znam ten ból, znam go bardzo dobrze. - powiedziała z obojętnością w głosie...
___________

Westchnęła cicho i odwróciła łeb.
Ona też miała kiedyś rodzinę... właśnie, kiedyś.
W sumie to sama nie wie co się z nimi stało, ale domyśla się.
Domyśla się, że ... a z resztą, to nieważne.
Dla niej liczyła się teraz tylko teraźniejszość.

Sansual Samier

- Jaki ból? Jeśli chcesz się "odkazić", podejdź.
Pociąg uderzył o truchło i mało się nie wykoleił. Z ogromnym piskiem stanął. Z pierwszego wagonu wybiegł zatroskany konduktor. Zza okien wyglądali przestraszeni albo zdenerwowani ludzie, tym, że pociąg staje. Krzyczeli, pytali. Zrobił się straszny hałas. Część ludzi wyszła z pociągu i zaczęła szukać przyczyny postoju.

Abigal

O nie - mruknęła i natychmiast schowała się gdzieś w cieniu obserwowała zajście

Ayano

Pojawiła się na peronie, cała zbroczona krwią. Zauważyła martwe ciało kota, lecz nie przejęła się tym zanadto. Ukłoniła się jedynie lekko, patrząc na zgromadzonych.
- Ayano. - Szepnęła, z tajemniczym błyskiem w oku.

Raija

Skineła głową w stronę kocicy.
Zaśmiała się widząc zamiesznie na peronie.
Podeszła do Samier.
- W takim razie jak masz zamiar mnie uleczyć? - spytała

Sansual Samier

//Nie mam zielonego pojęcia xDD!

Zastanawiał się chwilkę i patrzał na Raije. Po prostu pożerał ją wzrokiem. Teraz Ana powinna być zazdrosna. Potem okrążył ją bacznie przyglądając się jej.
- Ja myślę, że musisz się po prostu umyć, a potem... zobaczymy co potem.
Następnie schylił głowę na widok kolejnej samicy Alpha i przedstawił się:
- Sansual Fera Samier... ale zaraz - uśmiechnął się lekko mrużąc oczy - my się już znamy!

Raija

- Umyć się... no tak. Zobaczę co da się zobić. - westchnęła i wzdrygnęła się na myśl o zimnej, mokrej kąpieli.
Ale coż, mus to mus.
Poczłapała w stronę jakiegoś jeziorka, lub czegoś w czym mogła by się wykąpać...
Ale chwila, chwila... niedaleko stąd są przecież stawy hodowlane.
Co prawda kręcą się tam wędkarze, ale jakoś powinna się przemknąć.
Przeszła kilkaset metrów i zauważyła wcześniej wspomniany akwen.
Po drugiej stronie brzegu siedziało dwóch wędkarzy.
- Taa, na pewno coś złapią. - pomyślała i zaśmiała się z kpiną w głosie.
Podeszła do krawędzi stawu i umoczyła jedną łapkę.
- Brrr... - zamruczała głośno.
Woda była cholernie zimna, mokra i ... obrzydliwa!
Pokręciła łbem z dezaprobatą i wlazła do wody.
Zasyczała głośno ze złości i zanurzyła się cała.
Chwilę się popluskała i wylazła z wody.
Wymamrotała kilka przekleństw i otrzepała się.
Wyglądała jak kiepsko uczesany pudel.
Westchnęła i pobiegła w stronę dworca.

Sansual Samier

Raija kiedy wchodziła na dworzec widziała kota - Fere, tarzającego się poziemi ze śmiechu. Otworzył oczy, a jak zobaczył Raije całą napuszoną od wody to prawie mu brzuch nie pękł.
- Hahahaha! Ja hahaha miałem hahaha na hahaha myśli hahaha umycie hahaha się hahaha ję... hahahHAHAHAHA ję-ha-zy-ha-kiem! HAHAHAHA! - jego łapki zaciskały brzuszek mocno obolały od tego całego śmiechu. Po jakimś czasie się opanował się, ale nie do końca, bo gdy stał czasem jeszcze przerywał chichraniem się.
- To właściwie możemy zaczynać wyprawe. Prowadź Abigal! - wyszczerzył się do mokrej, poczochranej Raiji.

Raija

- Bardzo śmieszne... baaardzo. - mrukneła pod nosem i obrażonym gestem odwróciła łeb.

Abigal

Wyszła z cienie,przeszła koło Raiji - Nie martw się - powiedziała do kotki - Jak myślicie co możemy najpierw porobić tak aby było wesoło - uśmiechnęła się tajemniczo kątem pyska

Sansual Samier

Nie zrozumiał co ma na myśli kotka. Skrzywił się troszkę.
- Nie rozumiem... co? Mamy myśleć co mamy robić? - zaśmiał się rozczarowany - oo... nie! To nie dla mnie. Ja wole robić, a potem wnioskować...

//Abigal, mogłabyś pisać bardziej zrozumiale...?//

Raija

Przekrzywiła tylko łeb i posłała Abigal pytające spojrzenie.
- Że niby... Że, mamy robić coś, żeby było śmieszniej? - spytała i przeniosła wzrok na Samiera i z powrotem na kotkę.

Abigal

Co innego mówię a co innego myślę - mruknęła do siebie - Rozglądnijcie się,pobuszujcie po okolicy,możemy się rozdzielić,jeśli ktoś znajdzie coś ciekawego próbuje wywołać jakieś zamieszanie lub zawiadomić każdego kota o tym - Wstała,spojrzała na tory po czym na koty lustrując każdego z osobna wzrokiem

Raija

Przytaknęła spokojnie głową i ruszyła dziarsko przed siebie.
Szła wzdłuż torów i już po kilkunastu minutach zorientowała się, że krajobraz wokół niej jest bardzo monotonny.
Cały czas tylko tory, tory, kilka smętnych szaroburych krzaczków i co jakiś czas pojedyncze, zmęczone trudami życia drzewo.
Raija westchnęła cicho, ale szła dalej.
Nagle w oddali zauważyła mały sosnowy zagajnik.
- Hmm, przynajmniej jakieś urozmaicenie. - wymamrotała pod nosem i przyspieszyła kroku.
Weszła do zagajnika i usiadła pośrodku.
Rozglądała się wokoło i spuściła wzrok na swoje łapy.
Zorientowała się, że stoi na jakimś tajemniczym znaku "x".
Odsunęła się automatycznie i spojrzała z rezerwą.
''x'' był namalowany na ziemi czerwona farba.
- Musiała być naprawdę trwała skoro przetrzymała tutejsze deszcze. - przeleciało jej przez myśl.
Nie wiedziała co ma z tym zrobić, ale po chwili przypomniała sobie, ze zawsze w takich sytuacjach kopie się tam gdzie jest krzyżyk.
Zaczęła wiec kopać, na początku nieśmiało - delikatnie, potem z coraz większa krzepa. Gdy zeszła na głębokość coś około metra, jej łapki natrafiły na coś twardego.
Odkopała to i jej oczom ukazała się butelka.
- Butelka? ... pod ziemią? - spytała się sama siebie.
Wzięła szklany przedmiot do łapek.
- Chwila... tam w środku coś jest. - wykrzyknęła.
Otworzyła butelkę z korka i wyjęła ostrożnie stary papier.
Rzuciła butelkę za siebie i bardzo ostrożnie rozwinęła zawiniątko.
Jej oczom ukazała się mapa.
- Prawdziwa mapa... - powiedziała z niedowieżeniem w głosie.
Chciała natychmiast pokazać znalezisko innym, ale powstrzymała się.
- Niech szukają, może znajdą coś innego. - pomyślała i usiadła w zagajniku.
Zaczęła studiować mapę.
- To jest przecież... to jest przecież okolica dworca! - krzyknęła.
Znalazła butelkę, wsadziła do niej z powrotem mapę i zakorkowała ja.
Trzymając ja w łapie udała się powoli w kierunku dworca.
Miała nadzieję, że inne koty znajda inne wskazówki i razem znajdą skarb.
Skarb... to słowo wywołało u niej prawdziwy dreszcz emocji.

Sansual Samier

- Tak jest! - odpowiedział i również poszedł szukać czegoś ciekawego.
Czasem truchtał, czasem szedł, ale zawsze gdzie był nic nie było... Trochę przygnębiony udał się do Abigal, ale co to?! Czarny klocek wśród szarych klocków murów dworca? Podbiegł do owego klocka. Pchnął go lekko nosem. Wtem strasznie dużo innych szarych klocków rozłupało się jakby były z piasku. Za to oczom Sansuala ukazały się schody prowadzące do czarnej przestrzeni. Niestety nic innego nie można było dojrzeć. Chciał jakoś zawiadomić resztę, ale nie chciał stracić z oczu dziwnych schodów...
Zatem chciał miauczeć na cały dworzec. Ale zanim to jednak postanowił poczekał chwilkę. Może inni... znaleźli coś bardziej interesującego...

// Rai za znalezienie butelki +10 PD Mruga

Nawet za takie duperele przecież warto mieć punkciory! xd //